نیایش

* نیایش* (بندری)

الله       الله

الله     الله 

ای فرد صمد  

 ای واحد احد

ای خالق کون  

  مدد          مدد

مه بنده خطا کارم

اه گناه مه سرشارم

وا شرمندگی    ربم

نومت  بر لب اتارم

امببخش خدایا   

  مه گنه کارم

الله         الله

یا ستار  ویا  علیم

یا غفار ویا کریم

جز تو مه کس امنی

یا جبار ویا رحیم

رهگذر ای دنیا

هم خسته هم تنها

غریق ای وغا

رحمی بکو برما

الله        الله

الله     الله

حی

حی

سرای جاودانی تموم مطلبن

 اه   تو   گفتن    بهترین گپن

مشکل    که  بودن   حاکم و

زندگی   جایگاه  و     مرکبن

ای فرد صمد  

 ای واحد احد

ای خالق کون

مدد        مدد

اینجا دبی است

هلا ای باد سهیلی

خبرها ده زحال لیلی

که مهجور ومغموم غمم

و مشتاق دیدارم خیلی

اینجا دبی است - صدای مرا از قلب تجارت دنیا - از دیره وبر دبی -  از تجمع کل دنیا از دار الحی از میقات عشاق از غربت والتماس دعا میشنوید - اینجا انا وحید وبالی  دوم معاکم قلبی وروحی وکل وجدانی هناک - کنار ان کسانی که قطره را دریا ولبخند را میقات می دانند - اینجا با تمام شلوغی  تنهایی غوغا میکند - نعمت سلامتی باقی ست ولقمه نانی واگر جویای حال باشی فقط الحمدلله وبس وبس و....

چه بگویم - هنگامه قحطی شناخت همان غربت به که از تنها بلا خیزد -بگذریم -که گذشت مرا ارامشی ست به وسعت اشنایی - از شعرگوییم که نثر عاجز از بیان است :

*انتظاربهار*(بندری)

پشت خزون وزمستون

بهارگلرنگ منتظر

دنیای خشک وسرد ما

بدست شون منحصر

بدوبرم باهم سفر

برم باهم به دور ودر

برم که اینجا نه جای مان

برم توصمت وبی خبر

دیو قصه ماما گپو

روسرما سلطه اشه

کلاغ سیاه قار قارو

بی ما حالا گفته اشه

زنجیر وقفل اهرمن

همراه راه رفتنن

باید که بشکنیم حصار

موندن ما چو مردنن

ببخش تو هم قبیله مون

کاری ا دست که برنتا

اگه توخت ای طو توا

اسپارمت دست خدا

گوشه عزلتون بسن

بگو ای گریه تن به چن

اگه اه جاخو پانبیم

ای پا بودن په کار کن؟

پشت خزون وزمستون

بهارگلرنگ منتظر

دنیای خشک وسرد ما

به دست شون منحصر

شعر

گاهی کلمات چنان بدان دوردستها رفته که زمین وزمان را به فراموشی می سپارند وشعور وخاطرات ومشاعر و تمام وجود باهم یک زبان شده وحرفی  تازه برای گفتن اغاز میشود گفتنی ای که بایستی به دل نشیند چون از دل برآید - گذشته از هجا ورثا ونعت ووصف دل می خواهد بگوید واجازه بخشیدن از شما بزرگواران٪ 

*شرقی زیبا*(بندری)

بلوغ برق نگاهت

                           غزل غزل سرایانن

صبح روشن صباهت

                         افسانه عشقی جاودانن

شرقی زیبا

عالم رویا

عشقت بی حاجت اه بیانن

                        قبله ایی بی عاشقانن

بانوی ساحل اندوه

                     جنوبی ترین اشک زمینی

بار غصه ت قدیک کوه

                    همیشه تنها ترینی

دنیای دردی

                     واخت ننبردی

ولی غم مخه ای مهتاب دنیا

براه نورن خورشیدفردا

مردشرقی به وهم قدرت

                   اسیر هزار ویک شبن

ارباب کنیز بی رغبت

                    بی احسلسی بش یک مکتبن

ولی نادونت که

                 ای شرقی زیبا

                 ای عالم رویا

بر اه عشقن و محبت

باکدامنتر اه هر نجابت 

قدر ای باید دونستن

 نه د ستور

با ای باید کفتن

همه دنیا نهفته جشمون ین

بی یه دنیا

به خدا 

جن؟

 *بندر زیبا*(بندری)

توبی مه دنیا یی

امروز   وفردا یی

نه ای دلم مهرت

عشقی ورویایی

بی تو مه اخونم

ای خونه وشهرم

ای روضه رضوان

بهشتی تو بهرم

نقش تنت رو سایه م

هم مم ای هم دایه م

هم خه وهم براری

هم بب وهم همسایه م

اه تو جدابودن

اه تن کذشتنن

لحظه ای دوری  تو

مرکن ومردنن

دیده م به خاک تو

روشن به ای دنیان

همه وجود مه

ای بندر زیبان.

*جنانی*(عربی-نبطی)

  خلی یاللی بنظره سبانی           و  خلا   قلبی   بهواه مطعون 

  بنار  شوق   حبه  بلانی           بلوة   نسانی   من   اکون

 عینه  اللی  جنن  جنانی           کم  و کم  سر  فیه  مکنون

 و   الخشم   خنجر   یمانی          والشفایف من دم قلبی لها لون

 کانه مرسوم باید  فنانی          اتفنن   فیه   کل   الفنون

اشکر  الله  لهل  حب  هدانی           ربی  لک   فی   خلقک  شوون

*الامیر الفقیر*(خلیجی)

لانی  بفارس   و لانی   بامیر

انا  انسان  علی  قدی  فقیر

لی عزه نفس انا  ماله  حدود

 رافع    راسی    دوم  اسیر

 کانی   ملک   و مملکتی  قلبی

وسلاحی  الموده  والحب   الخطیر

قصری  بیتی ؛ بیت جدی القدیم

فیها ریحه الوالد کانه  عبیر

لی ام اشوفها  تمشی  ع  الجنه

بتدعی لی بعد الصلاه بشی کثیر

طالب   یدک  انا   یا لغضین

تقبلین  اکون  لک  انا  عشیر