می گویم تا بمانم

بازهم متل همیشه میخواهم بگویم - چه کسی برای شنیدن هست چه نیست -

 من میگویم- واین گفتن است که عقل وروح را از این تن خاکی به وادی بودن

خواهد برد - آزاد گفتن هنر است  پس بیایید فارغ از وسوسه های چرا وبه

چه علت رها تر ازهمیشه بگوییم و به درک  که شنوده پچ پچ کرده یا دوباره

نشنود - ما باید بگوییم :

چه  بگم  که  دلم    همیشه   خونن

شادی  غم  و غمن   که    مهربونن

خسته بودم اه تکرار امرو  وصباهم

و  ای  گپ خالو قمبر بم  ورد  زبونن:

کوکو  تو   چرا    نالی   شب   وروز

برادر باخته ایی یا خویش    دلسوز

نه برادر باخته ونه خویش   دلسوز

من از شانس کجم نالم  شب  وروز

وقتین که خونه غریب وزمونه عجیبن

وقتین که عشق هیچ و زندگی فریبن

وقت فروش  و جدان  و  دفن  حقیقت

وقت سکوت  نن  که  ای  وقت  نهیبن  

بدو ای دولاب تغییر  بشکاف ای دریا

که بی  موجی  و  رخوتن قصه  فردا

کس نی بگت مه هستم : نفس کش 

حیف که بما  مابودن هیچ نن جز یه رویا

چه  بگم  که  دلم    همیشه   خونن

شادی  غم  و غمن   که    مهربونن

خسته بودم اه تکرار امرو  وصباهم

و  ای  گپ خالو قمبر بم  ورد  زبونن:

کوکو  تو   چرا    نالی   شب   وروز

برادر باخته ایی یا خویش    دلسوز

نه برادر باخته ونه خویش   دلسوز

من از شانس کجم نالم  شب  وروز

 مردم از گفتن بیا وبیا که من وتو گرچه دور از هم ولی ماییم گرچه بی صدا

 بلکه  خداییم -بی نواییم - هرکجاییم- سربهوا یا سوا- از همه جدا - اما من

 و تو همیشه ماییم - ماییم ... 

اهای درویشان -عارفان - بس کنید این فلسفه پست که قله بودن را گم کرده

و به دامنه  کاغذی >حتی خود را هم فروخته ایید- چه گل ها که به با غچه

بودنند وباغبان بی شکیب به گل فروشی ها داد و پژمردگی را قصه زندگانی

کرد ه و الحمدلله-کجا بدین سیاهی روز وروز گار ند -حرف نزن - ساکت - ساکت -

 هرچه شده خوب شده وتو غلط کردی که زنده ایی - آهای صاحب اراجیف من

 هنوز زنده ام ومیگویم ومی گویم وتو فریادت حتی خفگی و نفرت صداهاست

و انکر الاصوات را پیشوایی -من به باغچه ها دوباره خواهم رفت - دوباره خواهم

دید وشنید - اما دگر گلی از باغ چیده نخواهد شد که آن دور دورا جایی ست برای

 تامل و تعقل وجاودانگی -که از آن ماست -و آنجا خدا  دگر خداست .

تکرار- تکرار- تکرار

لولی وش مغموم پرعار

خریدار اهنی گفته وونم - قصه وونم

به گمونم بی همه  هم یه سربار

دگرو گپی نهه غیر غم

امرو روز بی عشقی ن وستم

اه صباه مگو که گناهن

باید ببندم دگه مه ای کوله بار

شاید ما بی صباهون بی پناه

گم مکرده بی همیشه ای راه

که دور و درازن جاده بی رهرو ما

اخ  که دلم مرد تو ای پاییز بی بهار

تکرار - تکرار -تکرار

دگرو  و  امروز بی بار 

تو خت خوب بشمار

وببند دنبالم ای کوله بار

چه باملال وچه بی ملال

                                                                        با صد ملال- سلام

 

مه او ساده خوش باورم

که وا توسن آشفته یال خیال

نه کوچه وون ماه وسال

عمری ناآشنا ندویدنم

قصه وونی اه رفاقت ودوستی

سرگذشت عشق وناکامی

همه امخونده - امدیده

دگه دل اه دنیا نبریدنم

عمری چو رویا

بر مه گذشت

اگه عمر شبنم یک شون

مه ای عمر وا خاو  نگذرندنم

در این سرای فانی هیچ نیست جز وجودی  پوشالی-  آزمایشی - شب امتحانی -

شاید - اما آدم سرگردان وحوای بازمانده از بهشت کجا رنگ طلایی صبح را

بدون گذشت شبی سیاه وطولانی خواهند دید .آری این است شب تار ما -

زندگانی - و روزهای روشن بدور از دستانمان بدان بالا هاست و  ما غرق اندر

وغای وجودیم.

صدام بکو ای اخرین پناه

نگام بکو ای بهترین نگاه

مه حیرونم - سرگردونم

ره گم کرده کفتم نه چاه

امروزم    دریغ   اه     دگرون

چراغ عمرم  چه کم    سون

مه  حیرونم  -    سرگردونم

که دنیا نه به یک بلکه صد رون

چه باید گفتن بدین هنگامه - توای بهترین خنجر کین را به آستین چرا داری؟-

چه کرده ام که با من این همه کین  داری - مگر در دیاری بباری که عصای کور

 را بهر خود بداری - چه گفته ام که خطایا را  بر سرم یکباره فرود بیاری -

 مگر گفتن عاشقم به کدامین ایین و دین حرام دانی که هرانچه باشد-

من اینم - وتو همان سرگردان و  خواری.

بیچاره دل  هنو    نه     انتظاری

که  پشت  خزون   بیت    بهاری

خش خش بگرون صدای رفتنن

آواز    کلاغون     پیام     مردنن

مرگ شقایق  نه  اوج  تنهایی

مرگ تن ایدل بخوایی نخوایی

 که خزونن وفصل رفتنن وکوچ

سوی دیار هیچ و زمین     پوچ

تو ای تنها    هنو   کجای  کاری

توا  پشت  خزون  بیت    بهاری

سیاهی بوده   ختم    نگاهون

تاروک  بوده   همه    صباهون

و تو   منتظر   رسیدن    بهاری

بیچاره دل -بیهوده نه انتظاری

لعنت بر هرچه که بود - هرکه بود هرکه نبود - من باکسی جز تو نیستم ای تنهاترین

غصه من ...ای ... بی تو ...من ...هیچ ...و...تو......

                                                                            بی هیچ ملال - تمام

         

شعر اخر هفته

*ایران*(بندری)

 

 پاینده - جاودان - تو بمانی

شعر آزادی  بی ما بخوانی

ای سرزمین قهرمانان

ایران - ایران

ای جایگاه دلیران

ایران - ایران

مه بشم فدای خاکت

جان فدای خاک پاکت

مهد زال ورستم وگودرزی

بهر تو شخونده حافظ وسعدی

ای توهنر - تو تمدن

تمدن - تمدن

بی تو ادم سر - ادم جون

ادم جون - ادم جون

مه بشم فدای خاکت

جان فدای خاک پاکت

حافظ مکتب وآیینی

رهرو راه حقی و دینی

مه بشم فدای خاکت

جان فدای خاک پاکت ... 

ایران   - ایران