عید شما مبارک

 

عید سعید قربان برشما مبارک باد

 

چه باملال وچه بی ملال

                                                                        با صد ملال- سلام

 

مه او ساده خوش باورم

که وا توسن آشفته یال خیال

نه کوچه وون ماه وسال

عمری ناآشنا ندویدنم

قصه وونی اه رفاقت ودوستی

سرگذشت عشق وناکامی

همه امخونده - امدیده

دگه دل اه دنیا نبریدنم

عمری چو رویا

بر مه گذشت

اگه عمر شبنم یک شون

مه ای عمر وا خاو  نگذرندنم

در این سرای فانی هیچ نیست جز وجودی  پوشالی-  آزمایشی - شب امتحانی -

شاید - اما آدم سرگردان وحوای بازمانده از بهشت کجا رنگ طلایی صبح را

بدون گذشت شبی سیاه وطولانی خواهند دید .آری این است شب تار ما -

زندگانی - و روزهای روشن بدور از دستانمان بدان بالا هاست و  ما غرق اندر

وغای وجودیم.

صدام بکو ای اخرین پناه

نگام بکو ای بهترین نگاه

مه حیرونم - سرگردونم

ره گم کرده کفتم نه چاه

امروزم    دریغ   اه     دگرون

چراغ عمرم  چه کم    سون

مه  حیرونم  -    سرگردونم

که دنیا نه به یک بلکه صد رون

چه باید گفتن بدین هنگامه - توای بهترین خنجر کین را به آستین چرا داری؟-

چه کرده ام که با من این همه کین  داری - مگر در دیاری بباری که عصای کور

 را بهر خود بداری - چه گفته ام که خطایا را  بر سرم یکباره فرود بیاری -

 مگر گفتن عاشقم به کدامین ایین و دین حرام دانی که هرانچه باشد-

من اینم - وتو همان سرگردان و  خواری.

بیچاره دل  هنو    نه     انتظاری

که  پشت  خزون   بیت    بهاری

خش خش بگرون صدای رفتنن

آواز    کلاغون     پیام     مردنن

مرگ شقایق  نه  اوج  تنهایی

مرگ تن ایدل بخوایی نخوایی

 که خزونن وفصل رفتنن وکوچ

سوی دیار هیچ و زمین     پوچ

تو ای تنها    هنو   کجای  کاری

توا  پشت  خزون  بیت    بهاری

سیاهی بوده   ختم    نگاهون

تاروک  بوده   همه    صباهون

و تو   منتظر   رسیدن    بهاری

بیچاره دل -بیهوده نه انتظاری

لعنت بر هرچه که بود - هرکه بود هرکه نبود - من باکسی جز تو نیستم ای تنهاترین

غصه من ...ای ... بی تو ...من ...هیچ ...و...تو......

                                                                            بی هیچ ملال - تمام

         

نظری برتاریخ عرب هوله در جنوب ایران - قسمت اول

 بانام ویاد خداوند متعال وصلوات بر محمد(ص) وآل محمد قبل از

آغاز کلام در مورد ابن بحث باید به عرض برسانم که مطلب ذیل

سر آغازی ست بر تحقیق وسیعی در زمینه نقل وانتقالات اعراب

 به جنوب ایران وبالعکس که این تاریخ تا بحال در قید  ابهام بوده

 و باز نمودن این پرونده بسیاری  از مسایل را مطرح خواهد کرد - 

 لازم بذکر است که هدف از طرح چنین مباحثی تنها بخاطر

 دانستن است وبس  که دانستن نور است وندانی تاریکی مطلق .

شهر تاریخی بستک که عده کثیری از هوله بدان ساکن بودند

قبایل هوله :

به قبایلی از جزیره عربی که بدلایل مختلفی از قبیل

قحط سالی - جنگ - اختلاف بین قبایل و...

 از جزیره عربی  به  سمت مناطق جنوبی ایران 

 بعلت تشابه آب وهوایی و منطقه ای منتقل شده

و به دلایلی دبگر از قبیل تبعیض و  درگیری با حکومت های

وقت آن زمان دوباره به جزیره عربی برگشته اند هوله

(به ضم ه  وکسر واو و فتح لام ) میگویند ولفظ صحیح آن

همان حوله به معنای متحولین  می باشد .

منطقه تجارت هوله در شهر خبر (بضم خ) از شهرهای عربستان۱۹۵۸  

اولین قبایل مهاجر عربی به سمت 

جنوب ایران :

 

از قوافل مهاجر جزیره عربی

العباسیون : از ذریت عباس بن عبدالمطلب هاشمی -

رضی الله عنه - عم پیامبر اکرم (ص) میباشند که اصل شان

 مکی ست وابتدا به مدینه منوره وسپس به بغداد منتقل

شدند وآنجا را به پایتخت خلافت عباسیون در عراق  مبدل

کرده و هنگام حمله مغولها به بغداد و انقراض سلسه عباسی

در اواخر خلافت  المعتصم بالله  بسال ۶۵۶ ه.ق   از طریق لرستان

 به سوی ایران گریخته و ابتدا در شهر خنج  ساکن شدند که

  در ان منطقه به چند فرع مختلف تقسیم  شدند که گروهی منتمی

 به المعتصم بالله وگروهی منتمی به اسماعیل عباسی و دیگران    

منتمی به اعمام این دو  میباشند.

المدنیون - المدنی : دومین قبیله عربی مهاجر از جزیره عربی

 بسوی  جنوب ایران بشمار آمده که از طریق حسین بن علی

بن ابی طالب (رضی الله عنهما) منتمی به قبیله بنی هاشم بوده 

 که پس از ورود به سواحل ایران در منطقه ملو ازتوابع غربی

شهرستان بندر لنگه  مستقر شدند.

 بندرلنگه

الانصار - الانصاری - که از انصار مدینه منوره بوده و از طریق

 منطقه قطیف واقع در جزیره عربی  بسوی جنوب ایران 

 بسال ۱۶۷۹ م  راهی شدند و ابتدا در منطقه هرمود (هرمود باغ )

مستقر شده واز آنجا به روستا های مختلف هرمود

وشهرهای اوز - گو ده و کرمستاج  انتشار یافته وگروهی

 از آنها از آل معین  بریاست شیخ عبدالله معینی به جزیره قشم

رفته و کنار قبیله قواسم - حکام وقت جزیره قشم - ساکن شدند

- قبیله انصار مشهور به علمای خود بودند و گروهی از اعراب  معروف

 به الخواجه نیز با آنها همراهی داشتند که در منطقه

خور از توابع لارستان ساکن شدند وبرخی دیگر نیز در جنوب

 ایران انتشار یافتند.

الواسم - القاسمی - گروهی از قبیله قاسمی منتمی

 به قبیله عنزه در جزیره عربی که مقرشان جنوب عراق بوده

بسبب حمله مغولها به عراق وانحلال سلسله عباسی به

 عمان رفته  وسپس در منطقه راس الخیمه از اماره های امارات

 متحده عربی منتقل شدند که آن زمان تسمیه جلفار را برخود

داشت - وبسال ۱۱۶۹ ه . ق  گروهی از قواسم بریاست شیخ

صقر قاسمی بسوی سواحل جنوبی ایران مهاجرت کرده وابتدا

در منطقه بستانه از توابع غربی شهرستان بندرلنگه ساکن شده

وپس از یکسال قبیله آنها به سه مجموعه تقسیم شدند  :

که مجموعه اول در منطقه کافرغون نزدیک به منطقه بستانه

ومجموعه دوم در شهرستان بندرلنگه و مجموعه سوم آنها  به

ریاست شیخ راشد قاسمی در جزیره قشم مستقر شدند .

 از شیوخ قواسم

آل حرم - الحرمی : که منتمی به عشیره راضیه از عشایر

جزیره عرب هستند وبعلت سکن اولیه اشان کنار حرم مکی بدین

 نام معروفند - هجرت آل حرم به سوی جنوب ایران بعلت بروز اختلافاتی

 بین این قبیله وقبیله ثقیف از قبایل قدرتمند جزیره عربی آغاز شد که

ابتدا در روستایی بنام حله بند  مستقر شدند وبهمراه آنها بدین هجرت

گروهی از قبیله های  بنی تمیم وبنی مالک همراهی

داشته که  بنی تمیم  در منطقه چاه مبارک از توابع عسلویه 

 وبنی مالک در منطقه ایی بنام الحزه مستقر شدند واین هجرت

 بسال ۱۰۶۱ ه . ق صورت گرفته است .

آل نصوری : از بطن قبیله جبور  از قبایل جزیره عربی هستند ومنتمی

 به قبیله بنی خالد که از ساکنین اصلی منطقه الاحسا‌ ازمناطق

 معروف جزیره عربی هستند که به ریاست شیخ  خالد بن مهنا الجبری

 بسوی جنوب ایران مهاجرت کرده وبدانجا مستقر شدند .

المرازیق : از قبیله العجمان وفرعی از قبیله آل سلیمان از دیگر  سکان

قدیم منطقه الاحسا و نجد در جزیره عربی هستند که پس از مهاجرت

 به جنوب ایران از طریق مسقط پایتخت عمان  در منطقه کافرغون

 از توابع غربی شهرستان بندرلنگه مستقر وسپس به منظقه مغویه

از توابع غربی همان شهرستان منتقل شدند واین هجرت بسال

۱۱۶۹ ه . ق صورت گرفته است . 

 

 از مجالس قبایل عربی

آل علی العلی : از بطن قبیله سبیع از  ساکنین  منطقه نجد

 در جزیره عربی هستند که از طریق منطقه قطیف  به منطقه

شیبکوه در بندر لنگه  منتقل شده و درمنطقه ایی بنام راس بستانه 

(چسپیده به روستای بستانه از توابع غربی شهرستان بندرلنگه )

مستقر شده واز آنجا به روستای دیوان شرقی از توابع غربی بندرلنگه

 ونهایتا در بندر چارک   مستقر شدند.

بنوحماد - الحمادی : از قبایل عربی  هستند که از طریق منطقه

 شیبکوه وارد جنوب ایران شدند وقبلا به  آل حمیدی نسبت

 به بزرگشان حمد بن حمید میگفتند  که از بطن حمیدیین در

جزیره عربی منتمی به قبیله جذام  میباشند که ابتدا به منطقه

العدید در قطر   هجرت کرده وکنار قبیله العبادله در آنجا ساکن شدند

 وبسال ۱۵۲۴م  بر اثر اختلافی بین آنها وقبیله العبادله بسوی جنوب

ایران هجرتی دوباره را آغاز کرده ودر مناطق مختلفی از جنوب ساکن

شده وبدویان آنها در منطقه نخیلو مستقر گردیدند .

 

از شیوخ آل حمیدی

العبادله - العبیدلی : قبیله بزرگی از جزیره عربی از سکان منطقه

نجد منتمی به قبیله عبادله مطیر از بطن قبیله شمر

(به کسر ش وفتح م)  هستند که از جزیره عربی بسال ۹۵۰ ه.ق

 ابتدا به منطقه العدید در قطر مهاجرت کرده و بسال ۱۱۱۷ ه.ق این

 قبیله از هم گسسته وگروهی به ساحل عمان (عجمان وراس الخیمه  )

منتقل وگروهی  به عراق وگروهی دیگر به سرزمین اصلی خود

یعنی نجد برگشتند اما فرزندان عبید بن حمود بن عبدالله بن حمود

 بسوی جنوب ایران منتقل شده وابتدا در منطقه ایی بنام بند  عبیدل

و راس المنصوری  مستقر وسپس به منطقه ایی بنام صریمان رفته

ونهایتا در منطقه نخل خلفان مستقر شدند.

بنی بشر : منتمی به قبیله آل مره هستند که بهمراه قبیله آل علی

به جنوب ایران مهاجرت کرده وابتدا در منطقه راس بستانه مستقر

 وسپس به منطقه تا به تا  در جزیزه قشم منتقل شدند .

الدواسر : گروهی از این قبیله بریاست مبارک بن محمد الدوسری

از منطقه وادی الدواسر به جنوب ایران منتقل شده  ودر روستای

 نخیلو مستقر شده وبه قبیله بنی حماد در زمان حکم شیخ علا ق

الحمادی پیوستند .

کنده - کندی : از قبیله های بزرگ جزیره عربی مهاجر به جنوب

 ایران بشمار می آیند که نسبت به بزرگشان ثور بن عدی بن الحارث

 بن یشجب بن یعرب بن قحطان معروف به کنده بدین نام معروف

گشتند  که این لقب بدلیل کفران نعمت پدری به بزرگشان  منسوب است 

 که اصلیت وی یمنی  واز معروفترین اقوام وی صحابی جلیل امرو القیس

 بن عباس الکندی - رضی الله عنه -  میباشد.

دیگر عشایر :بغیر از قبایل ذکر شده عشایر دیگری نیز در جنوب ایران

 مستقر شدند که از آنها میتوان الخاجه - النجدی - آل سعید -

الخاطر - الخان - الملا و... را نام برد که در منطقه فرامرزان مستقر

 شدند .آنها نواده های اعراب فاتح بوده و از معرو فترین رجال آنها میتوان

 از ملا شیخ ملا علی و شیخ عبدالواحد فرامرزی نام برد . ناگفته نماند

که اعراب دیگری نیز به سوی جنوب ایران هجرت نموده وبا اعراب جنوب

 مخالطت کرده که  هیچ ربطی به عرب هوله ندارند .

 

ازمحله های قدیم هوله در شهرخبر- عربستان ۱۹۵۸

 بدینجا با گروهی از اعراب مهاجر به جنوب ایران (هوله) آشنا شده 

 ووجه تسمیه آنها وعلت آنرا جویا شدیم - در قسمت دوم به بیان

مسایل مختلفی الی حین بازگشت این اعراب به سرزمین اصلی

خود و باقی ماندن عده زیادی از آنها در جنوب ایران  خواهم پرداخت .  

 

 منبع تاریخ قبایل :      روزنامه   الیوم   عربستان

                           شماره های   ۸۳۸۲و۸۳۸۳

                                بقلم صالح الذکیر

                                         ادامه دارد