چه باملال وچه بی ملال

                                                                        با صد ملال- سلام

 

مه او ساده خوش باورم

که وا توسن آشفته یال خیال

نه کوچه وون ماه وسال

عمری ناآشنا ندویدنم

قصه وونی اه رفاقت ودوستی

سرگذشت عشق وناکامی

همه امخونده - امدیده

دگه دل اه دنیا نبریدنم

عمری چو رویا

بر مه گذشت

اگه عمر شبنم یک شون

مه ای عمر وا خاو  نگذرندنم

در این سرای فانی هیچ نیست جز وجودی  پوشالی-  آزمایشی - شب امتحانی -

شاید - اما آدم سرگردان وحوای بازمانده از بهشت کجا رنگ طلایی صبح را

بدون گذشت شبی سیاه وطولانی خواهند دید .آری این است شب تار ما -

زندگانی - و روزهای روشن بدور از دستانمان بدان بالا هاست و  ما غرق اندر

وغای وجودیم.

صدام بکو ای اخرین پناه

نگام بکو ای بهترین نگاه

مه حیرونم - سرگردونم

ره گم کرده کفتم نه چاه

امروزم    دریغ   اه     دگرون

چراغ عمرم  چه کم    سون

مه  حیرونم  -    سرگردونم

که دنیا نه به یک بلکه صد رون

چه باید گفتن بدین هنگامه - توای بهترین خنجر کین را به آستین چرا داری؟-

چه کرده ام که با من این همه کین  داری - مگر در دیاری بباری که عصای کور

 را بهر خود بداری - چه گفته ام که خطایا را  بر سرم یکباره فرود بیاری -

 مگر گفتن عاشقم به کدامین ایین و دین حرام دانی که هرانچه باشد-

من اینم - وتو همان سرگردان و  خواری.

بیچاره دل  هنو    نه     انتظاری

که  پشت  خزون   بیت    بهاری

خش خش بگرون صدای رفتنن

آواز    کلاغون     پیام     مردنن

مرگ شقایق  نه  اوج  تنهایی

مرگ تن ایدل بخوایی نخوایی

 که خزونن وفصل رفتنن وکوچ

سوی دیار هیچ و زمین     پوچ

تو ای تنها    هنو   کجای  کاری

توا  پشت  خزون  بیت    بهاری

سیاهی بوده   ختم    نگاهون

تاروک  بوده   همه    صباهون

و تو   منتظر   رسیدن    بهاری

بیچاره دل -بیهوده نه انتظاری

لعنت بر هرچه که بود - هرکه بود هرکه نبود - من باکسی جز تو نیستم ای تنهاترین

غصه من ...ای ... بی تو ...من ...هیچ ...و...تو......

                                                                            بی هیچ ملال - تمام