گاهی کلمات چنان بدان دوردستها رفته که زمین وزمان را به فراموشی می سپارند وشعور وخاطرات ومشاعر و تمام وجود باهم یک زبان شده وحرفی تازه برای گفتن اغاز میشود گفتنی ای که بایستی به دل نشیند چون از دل برآید - گذشته از هجا ورثا ونعت ووصف دل می خواهد بگوید واجازه بخشیدن از شما بزرگواران٪
*شرقی زیبا*(بندری)
بلوغ برق نگاهت
غزل غزل سرایانن
صبح روشن صباهت
افسانه عشقی جاودانن
شرقی زیبا
عالم رویا
عشقت بی حاجت اه بیانن
قبله ایی بی عاشقانن
بانوی ساحل اندوه
جنوبی ترین اشک زمینی
بار غصه ت قدیک کوه
همیشه تنها ترینی
دنیای دردی
واخت ننبردی
ولی غم مخه ای مهتاب دنیا
براه نورن خورشیدفردا
مردشرقی به وهم قدرت
اسیر هزار ویک شبن
ارباب کنیز بی رغبت
بی احسلسی بش یک مکتبن
ولی نادونت که
ای شرقی زیبا
ای عالم رویا
بر اه عشقن و محبت
باکدامنتر اه هر نجابت
قدر ای باید دونستن
نه د ستور
با ای باید کفتن
همه دنیا نهفته جشمون ین
بی یه دنیا
به خدا
جن؟
*بندر زیبا*(بندری)
توبی مه دنیا یی
امروز وفردا یی
نه ای دلم مهرت
عشقی ورویایی
بی تو مه اخونم
ای خونه وشهرم
ای روضه رضوان
بهشتی تو بهرم
نقش تنت رو سایه م
هم مم ای هم دایه م
هم خه وهم براری
هم بب وهم همسایه م
اه تو جدابودن
اه تن کذشتنن
لحظه ای دوری تو
مرکن ومردنن
دیده م به خاک تو
روشن به ای دنیان
همه وجود مه
ای بندر زیبان.
*جنانی*(عربی-نبطی)
خلی یاللی بنظره سبانی و خلا قلبی بهواه مطعون
بنار شوق حبه بلانی بلوة نسانی من اکون
عینه اللی جنن جنانی کم و کم سر فیه مکنون
و الخشم خنجر یمانی والشفایف من دم قلبی لها لون
کانه مرسوم باید فنانی اتفنن فیه کل الفنون
اشکر الله لهل حب هدانی ربی لک فی خلقک شوون
*الامیر الفقیر*(خلیجی)
لانی بفارس و لانی بامیر
انا انسان علی قدی فقیر
لی عزه نفس انا ماله حدود
رافع راسی دوم اسیر
کانی ملک و مملکتی قلبی
وسلاحی الموده والحب الخطیر
قصری بیتی ؛ بیت جدی القدیم
فیها ریحه الوالد کانه عبیر
لی ام اشوفها تمشی ع الجنه
بتدعی لی بعد الصلاه بشی کثیر
طالب یدک انا یا لغضین
تقبلین اکون لک انا عشیر
سلامی دوباره بر شما- شمایی که بودنم را در باشما بودن میدانم -شما همشهری عزیز - شما هم استانی بزرگوار - شما هموطن عزیز تر از تن وشما همزبان بهتر از جان سلام وصدسلام -حال شما چطوره؟ ان شا الله درپناه کرامات الهی خوب خوب باشید .
میخوام خودمونی تر صحبت کنم بین خودمون باشه من بد طور عاشق شدم -عاشق که چه عرض کنم دیوونه دیوونه شدم -یادش همیشه بامنه -شب وروز وگاه وبیگاه اسمش ورد زبونمه وحالا گذشته از خودمونی بازی وبین خودمونی میخوام فریاد بزنم ........آهااااااااااااااااااااااااااااااای مردم من عاشقم -عاشقتر از پروانه دورشمع - راسخ تر از فرهاد کوهکن ودیوونه تر ازمجنون که لیلی من جایی ست که خاکش لیلا ها وشیرینها وهرانچه زیباییها وخواستن ها وبودن ها وشدن هاو...راالهام بخشیده و همه خوبیها رو یکجا صاحب شده بله من عاشق این خاکم -زاده ساحل آنم -هم خاکی هم آبی به پاکی تیمم وبه بزرگی خلیج -خلیج همیشگی فارس - که روز نخست گل آدمیتم با این آب آمیخته شده ومن مانده ام و شدن را چو موج میدانم وزندگی را همراه با باد سهیلی به اقصی این خاک گسترش خواهم داد.
بله اینجا ایران است امواج بودنم از بی نهایت ها می آید از لسان الغیب حافظ وبستان سعدی از شاهنامه فردوسی از علم رازی وابن سینا از مولانا وعرفان شمس تبریزی و... وبالاخره ازیاهوگویی شیبت الله و دوبرادران و سید محمد حکیم . همراه با بادبانهای برافراشته فتح الخیر وعرطاوی -یاد بزرگمردانی که سینه اقیانوسها را تنها با بسم الله الرحمن الرحیم میشکافتند و تا دوردستها یادگاران دارند .
من نوه اصالتم فرزند نجانت میراثم فرهنگی ست به وسعت دریا بی کران -من پرچم دار استواری واستقامتم - گرچه تنها میگویم اما این زبان تمام بزرگمردانی ست که توانستن را آموخته اند -ناخدایان پیری که ستاره را مقصد داشته و امید را محمل -من اهل خاکی هستم که قدمتش به قدمت عشق است وماندگاریش به وسعت محبت - من وجدان را چو بهترین دوست همراه دارم - اهل دلم وخاکم را چو گلعذار یاری میبوسم وتیمم نماز عشق را با آن بجای می آورم -خانه من در جنوبی ترین نقطه عشق- اینجاست -بندری ست به قدمت اصالت ونجابت - اینجا بندرکنگ شاه بندر جنوب ایران بزرگ است ومن خدمتگزارتمام شما بزرگوارانم.
والسلام