در آستانه سالگرد انقلاب اسلامی ایران شاهد سری انقلاباتی در کشورهای عربی هستیم که اتوماتیک وار وپشت سرهم وبطرز عجیبی در حال وقوع است - اینجا مختصرآ به تغییرات چند روز اخیر بعضی از نقاط دنیا میپردازم واز تونس آغاز میکنم :
تونس کشوری است ده میلیون نفری در شمال آفریقا و با فرهنگی عربی. ۹۹ درصد مردم تونس مسلمان‌اند. فینیقیه‌ای‌ها شهر باستانی کارتاژ را در قرن هشتم پیش از میلاد و هنگامی که به این منطقه رسیدند، بنا نهادند.
این کشور در سال ۱۴۶ پیش از میلاد با شکست فینیقیه‌ای‌ها به تصرف امپراتوری روم درآمد. با پیروزی مسلمانان در قرن هفتم میلادی فرهنگ منطقه به فرهنگی عربی تغییر یافت؛ اما در سال ۱۸۸۱ مستعمره فرانسه شد. تونس در سال ۱۹۵۶ به استقلال رسید و تا سال ۱۹۸۷ تحت حکومت «رییس‌جمهور زندگی» حبیب بورگوئیبا بود. رییس‌جمهور «بن علی» که از سال ۱۹۸۷ حکومت را در دست دارد( تا امروز) .
کسی فکر آنرا نمیکرد که آتش خودسوزی جوانی دست فروش شعله های
انقلابی بزرگ رادرپیش خواهدداشت.
"محمد البوعزیزی" 26 ساله که به رغم داشتن مدرک تحصیلی، ناگزیر از راه دستفروشی کسب درآمد می کرد، حدود یک ماه پیش در شهر "سیدی بوزید" دست به خودسوزی زد. 
 
جامعه کنونی اعراب را می توان با همین جوان تونسی که خودکشی کرد سنجید. بیکاری، فساد مالی و اداری، استبداد و مشکلات حقوق بشری مولفه‌های مشترک در بسیاری از کشورهای عربی است.در تمام منطقه، کمبود شأن و اعتبار انسانی مشهود است. در شرایط فعلی و در دوره جهانی شدن، حکومت‌ها نمی توانند دست شهروندان خود را از رسیدن به اخبار روز کوتاه کنند. رسانه‌های عرب – حتی در کشورهای محدودتر – می توانند به وضوح عطش مخاطبان خود برای شنیدن خبر خودکشی بوعزیزی و داستان‌های شگفت‌آور بعد از آن را احساس کنند. آنها دیگر نمی توانند هم‌چون گذشته به سکوت خبری خود ادامه دهند. ۱۷ دسامبر: خودسوری یک جوان تحصیل‌کرده تونسی به دلیل بیکاری و آغاز اعتراضات
معترضین تونسی هم‌زمان با فرستادن پیام اعتراض و مقاومت خود به حاکمان عرب، پیغام متفاوتی هم برای کشورهای غربی داشتند. ده‌ها سال است که دولت‌های غربی از تونس به عنوان واحه‌ای آرام با اقتصادی موفق یاد می کنند که شریکی مناسب برای تجارت با این کشورهاست. آنها چشم بر سرکوب شدید مخالفان توسط رئیس جمهور بن‌علی بسته بودند و با وجود تذکر برخی فعالان جامعه عرب، این واقعیت را که مردم عادی در تونس، تحت فشار هستند، نادیده می‌گرفتند. |
زین العابدین بن علی در سوم سپتامبر ۱۹۳۶ در شهر حمام سوس در تونس بدنیا آمد. در طور زندگی سیاسی اش، چندین سمت در دولت و ارتش تونس داشت. او در دولت رشید سفر وزیر کشور می شود و بعد ها پست نخست وزیری را اشغال می کند.
وی در هفتم نوامبر ۱۹۸۷ با کودتای نظامی ولی بدون خونریزی علیه حبیب بورقیبه، رییس جمهوری تونس که در آن سالها ۸۴ سال داشت به ریاست جمهوری رسید. او اعلام کرده بود بورقیبه به دلایل پزشکی قادر به ادامه ریاست جمهوری و اداره کشور نیست و به این ترتیب با استناد به قانون اساسی تونس، وی را از ریاست جمهوری برکنار کرد.
وی پس از رسیدن به قدرت، قانون اساسی را تغییر داد و محدودیت زمانی دوران ریاست جمهوری را حذف کرد، به این ترتیب دیگر هیچ مانعی برای اینکه به رییس جمهوری مادام العمر تبدیل شود پیش رو نداشت.
بن علی در سال ۱۹۹۴ انتخاباتی برگزار کرد که خود او تنها کاندیدایش بود، وی با ۹۹٫۹۱ درصد آرا انتخاب شد.
همسر بن علی در حکومت او نقش پررنگی داشت، بسیاری همسر وی و برادرانش را به سوء استفاده از قدرت برای مال اندوزی متهم می کنند.
بن علی برای ۲۳ سال رییس جمهوری تونس باقی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۱، این کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد ودرپایان همراه باخانواده اش به عربستان گریخت.
با شدت گرفتن این اعتراضات زین العابدین بن علی در پیامی که پنج شنبه شب از تلویزیون ملی تونس پخش شد، وعده اعطای آزادی های کامل به رسانه ها و برداشتن فیلترینگ از سایت های اینترنتی داد و اعلام کرد : در تونس ریاست جمهور مادام العمر وجود نخواهد داشت و تلاش خود را برای استقرار دموکراسی به کار خواهد بست. بن علی در پیام خود تاکید کرد: من شما را فهمیدم، جامعه را فهمیدم. خرابکاری جزو عادات تونسی های متمدن نیست خشونت جزو رفتار ما نیستو تغییر پاسخی
خواهد بود به نیازهای شما که آن ها را درک کردم و بسیار درد کشیدم. درد من به خاطر این است که من ۵۰ سال از زندگی خود را در خدمت کشورم سپری کردم.
آخرین پیام زین العابدین بن علی که از تلویزیون دولتی تونس پخش شد بسیار به پیام محمدرضا شاه پهلوی شبیه بود؛ پهلوی دوم در یکی از آخرین پیام هایش گفت: انقلاب شما رِ گرفتم.
