کنگ روستایی در۲۸کیلومتری مشهد

 

 

 

در پهنه گسترده ایران زمین هنوز مناطق بسیاری هست که زیبایی ها و جاذبه های آن برای بسیاری شناخته شده نیست و تنها تعداد محدودی از جلوه های طبیعی آن برخوردار می شوند.
خراسان رضوی اگرچه یکی از پرجاذبه ترین جلوه های مذهبی و گردشگری را در درون خود دارد، اما به سبب موقعیت جغرافیایی توانسته چهره های گوناگونی از زیبایی های طبیعی را نیز در اقلیم پهناور خود داشته باشد؛ جاذبه های زیبایی که از چشم بسیاری از گردشگران دور مانده است.

    سلسله کوه های بینالود منطقه ای ویژه و سرشار از دیدنی های طبیعی را در حداقل فاصله از مشهد پدید آورده است، با دره های سرسبز و آب و هوایی مطلوب. روستای تاریخی کنگ در دامنه کوه های بینالود و در قسمت جنوبی این رشته کوه، یکی از مناطق زیبایی است که به دلیل بافت قدیمی خود دارای ارزش های تاریخی و فرهنگی بسیاری است.
    رودخانه همیشه پرآب کنگ، درختان سر به فلک کشیده با انواع میوه و آبگیرهای زیبای این منطقه با تابستان های معتدل، گردشگران بسیاری را به سوی خود می خواند.
    نام کنگ برگرفته از سرگذشت های به یادگار مانده در این سامان است.
    «کنگ» در لغت دو معنا دارد: یکی به معنای پرنده ای قوی پنجه که در مناطق کوهستانی زندگی می کند ودر دگر معنا به دژ مستحکم تعبیر شده است. کنگ نامی است که با افسانه های کهن در آمیخته و تسخیر ناپذیری و سخت کوشی مردمان این منطقه که آن را همچون پرنده ای آزاد از بند هرآنچه تجدد نام گرفته دور نگاه داشته است.
    روستای کنگ در ۲۸ کیلومتری غرب مشهد و در ۹ ـ۳۶ عرض جغرافیای و۳ ـ ۵۹ طول جغرافیایی واقع شده است.
    این روستا جزئی از بخش طرقبه و از توابع شهر مشهد است و در جوار رودخانه کنگ ساخته شده است. 

 

    برای رسیدن به روستای کنگ باید راه آسفالته طرقبه نغندر را پشت سر گذاشت.
    بعد از گذشتن از طرقبه و نغندر، نسیم خنکی پهنای صورت را نوازش می دهد و پدیدار شدن درختان سر به فلک کشیده در دامنه کوه و قرار گرفتن خانه های زیبای روستایی که پشت بام هر یک حیاط دیگر خانه به شمار می آید، چشم انداز بدیعی را به وجود آورده است که بسیاری از طبیعت دوستان را به سوی خود می خواند.
    شیوه استقرار خانه ها با توجه به اقلیم، جهت باد و جهت تابش خورشید در راستای شمال شرقی جنوب غربی است که صرفه جویی در مصرف انرژی را در پی دارد. این روستا در ارتفاع ۱۸۰۰متری از سطح دریا قرار گرفته و شیب عمومی آن جنوب غربی و شمال شرقی است و میانگین آن حدود ۷ درصد است. کنگ به دلیل وجود کوه های مرتفع، استقرار در کنار رودخانه و عدم وزش بادهای خشک از آب و هوای معتدل و بسیار مطبوعی برخوردار است.
    جمعیت روستای کنگ در سرشماری سال ۱۳۸۰ حدود ۸ هزار نفر بوده است که از این تعداد تنها ۱۴۶۸ نفر در روستا باقی مانده و دیگران به شهرهای اطراف مهاجرت کرده اند. کار و پیشه مردم روستا باغداری، دامداری و فرش بافی است. در کنار این پیشه ها، مشاغلی همچون نجاری و تراشکاری نیز رواج دارد.  

 

    به دلیل عدم وجود زمین مسطح و مناسب برای کشاورزی و وجود زمین های شیب دار، اکثراً باغداری و مشاغل وابسته به آن جزو فعالیت های زراعی روستا محسوب می شود.
    روستای کنگ شامل ۸ محله شفیعان، محله بابا، ابولون، میان ده (سادات)، زیرده(میران)، هشیمون، سرکمر و قلعه نو است.
    در هر محله تعدادی ریش سفید و یک نفر به عنوان رئیس ریش سفیدان به نام کدخدا وجود دارد که حل مشکلات اهالی را بر عهده دارد.
    این روستا شامل ۵ طایفه هشیمون، شفیعون، ابیلون، سیرون و سید است. گفته می شود نخستین گروه مهاجران که به روستای کنگ آمده و هسته اولیه آن را تشکیل داده اند طایفه میرون ها از «میرده» سیستان بودند که امروزه زابل گفته می شود.
    از مکان های مهم مذهبی این روستا مزار شیخ عبدا...است، او از عرفای این دیار است که در سال ۱۲۶۶ هـ . ق متولد شد و به تحصیل علم و دانش در مشهد، قم و عتبات عالیات پرداخت و در کنگ چشم از دنیا فرو بست.
    یکی از رسوم و عقاید ساکنان کنگ روشن کردن شمع در زیر درختی کنار چشمه است که به روایت اهالی، محل دفن امامزاده ای است و حاجت مردم را برآورده می کند و مردم نذر و نیاز خود را پای این درخت انجام می دهند.
    بافت تاریخی، زیبا و اصلی کنگ باعث شده است که به منظور حفظ ارزش های تاریخی و فرهنگی موجود در این روستا اقداماتی برای مستند سازی آن توسط پایگاه میراث فرهنگی توس انجام گیرد تا جلوه های سنتی این روستای زیبا همچنان حفظ شود و مأمنی باشد برای دوستداران طبیعت و سنت ها. 

 

منبع : طرقبه آنلاین